Na ruim twee weken geleden afscheid genomen te hebben van onze Antartische bootgenoten....zagen we de meesten de volgende dag gewoon weer in de bus op weg naar Punta Arenas in Chili.

Punta Arenas was onze eerste ervaring met Chili....Marjolein was ziek, Pim's broek ging kapot, het regende pijpenstelen....een deprimerende aangelegenheid.

De dag na aankomst zijn we direct op zoek gegaan naar een nieuwe broek en bus tickets out of here...Gelukkig konden we de rest van de dag slijten met HBO op de TV...

Puerto Natales, wederom in Chili, ook hier regent het weer. In tegenstelling tot Punta Arenas is hier wel iets te doen. Het Torres del Paine national park staat bekend om uitdagende hiking trails. Echte Hikers als wij zijn vinden we dit natuurlijk helemaal geweldig! We besluiten één hele dag te gaan wandelen.....naar de Torres. De Torres zijn de drie granieten bergtoppen waarna het park is vernoemd. De tocht is zo´n twaalf kilometer bergop (volgens de kaart doet men hier vier uur over).

Omdat wij zo intens van de omgeving genoten deden wij er iets langer over....Na iets meer dan drie uur bereikte wij uitgeput een camping op de helft van de trail.

Na onze boterhammetjes en energiedrinks genuttigd te hebben, kwamen wij tot de conclusie dat het niet meer mogelijk was de top te bereiken zonder de bus terug naar Puerto Natales te missen.....echt heel erg vervelend......maar het leven gaat door en zo ook onze reis...

El Calafate, na plusminus een week in Chili te hebben doorgebracht was het voor ons tijd om weer terug te gaan naar het oude vertrouwde Argentinië. In El Calafate is het mogelijk om verschillende Gletsjers te bekijken, de Perito Moreno is hiervan de grootste en de bekenste...Met vijf kilometer lengte en een hoogte van zo´n zestig meter boven water is het één van de weinige gletsjers ter wereld die nog groeit. Dit resulteert in het feit dat er, begeleid door een compositie van bijna industrieel lawaai, om de tien minuten stukken ijs afbreken...Na Antartica zijn wij natuurlijk al redelijk ervaren op het gebied van ICE...dus maakt de Perito Moreno op ons niet de indruk die het op andere mensen overduidelijk wel heeft gemaakt. Dit neemt natuurlijk niet weg dat het spectaculair is om de natuur zo tekeer te zien gaan, wij zijn blij dat we hier getuigen van mochten zijn!

Inmiddels genoeg van de kou en het ijs besluiten we de zon achterna te reizen richten het Noorden. Na een busrit van 29 uur komen wij 23 februari ‘s avonds laat aan in Bariloche....Na een taxirit van 45 minuten en zes keer neeverkoop vonden we dan eindelijk een shabby kamertje in een hosteria....douchen boven de wc en slapen op tuinstoelkussens...het deert niet. De volgende ochtend schijnt de zon (28 graden) en eten we een heerlijke sandwich op een terrasje. Op zoek naar een ander hostel...klinkt er op straat ineens de naam Pim....Natuurlijk reageren we niet direct...wellicht is het spaans dialect? Nee...Lonely planet blijkt ook Small planet te zijn....Iris, voor sommige beter bekend als Monster, is ook aanwezig in Bariloche....we drinken er een biertje op.

Later op de middag vinden we een ander hostel en 's avonds leren we een UK koppel kennen...na een dagje luieren aan het plaatselijke strandje gaan we de dag erop met onze nieuwe ¨vrienden¨ een dagje toeren met de rent -a- car.....

Rondom Bariloche ligt het lake district....dit levert weer een aantal mooie foto's op!

In ¨onze¨ auto, wanen we ons het backpackersbestaan voorbij en lunchen we ´s middags in het beroemde Llao Llao five star hotel....de toast is aangebrand en er zit haar in het ijs....heerlijk deze luxe....Gelukkig was het uitzicht vanaf het terras adembenemend.

De 27^ste staan we op tijd op...het is tijd voor een negentien uur durende busrit richting Santiago...De eerste zes uur brengen we door in een afgerachte oude bus zonder airco...Onze stopover is in Osorno. Hier moeten we anderhalf uur stukslaan voordat wij plaats mogen nemen op onze eerste klas stoelen verder richting Santiago. Samen met een ¨Aussie¨ proberen we ergens wat eten te scoren....dit blijkt niet mee te vallen....Voordat we een restaurantje bereiken wordt Marjolein bijna beroofd....

Eénmaal in restaurantje (waar je trouwens normaal gesproken je hond nog niet naar het toilet laat gaan) eten we een heerlijk gefrituurd visje....we leven nog...not to worry.

Na deze enerverende ervaring (we kregen ondertussen ook nog ruzie met een Chileense junk) konden we eindelijk onze weg vervolgen richting Santiago.....

Na een slechte nacht slapen in een luxe bus, worden we om kwart voor zeven 's ochtends de bus uitgemikt....we zijn in Santiago.....dagje site seeing en de volgende dag zwemmen in het park. 'S Avonds spreken we weer met Monster af (inmiddels ook in Santiago) voor een gezellig dineetje....

Zo direct zetten we onze reis voort naar Valparaiso een kustplaatsje anderhalf uur hier vandaan...

Nogmaals bedankt voor alle leuke reactie en we laten snel weer wat van ons horen!

Groetjes Marjolein en Pim